Հարգելի Սիրվարդ, բարև Ձեզ: Ոտքերի սառնության պատճառը ծայրամասային արյունամատակարման վատացումն է: Լեղաքարային հիվանդությունը կապ չունի:

Հարգելի Tsovinar, բարև Ձեզ: Լեղապարկի հեռացումից հետո լյարդն ավելի մեծ ծանրաբեռնվածությամբ  է աշխատում, այդ պատճառով հարկավոր է մաքսիմալ հեշտ մարսվող սնունդ օգտագործել: Խուսափեք յուղոտ, տապակած, կծու, թթու սննդամթերքից: Օգտագործեք հիմնականում խաշած և շոգեխաշած մթերքներ, սպուրներ միայն կարագով պատրաստված: Շատ օգտակար է խնձորի, բազուկի, դդմի թարմ քամած հյութերը, ավոկադոն: Սնվեք հաճախակի, օրեկան 5 անգամ փոքր չափաբաժիններով; 

Հարգելի NELLI, բարև Ձեզ: Նախ պետք է հստակեցնենք, արյան անալիզի միջոցով հնարավոր չէ հայտբնաբերել "Էխինկոկոկը", կարելի է հայտնաբերել միայն հակամարմիններ հելմինթի հանդեպ: Հակամարմինների առկայությունը դեռևս չի հաստատում էխինոկոկոզը, կարևոր է քանակությունը, որով կարելի է ենթադևել հիվանդության մասին, բայց միանշանակ համոզվել հնարավոր չէ: Վերջնականապես համոզվելու համար կատարվում է ՈՒՁՀ, ԿՏ, որի ժամանակ հայտնաբերվում է էխինոկոկային բուշտը: Տիպիկ տեղակայումը լյարդը և թոքերն են, սրտում հազվադեպ է տեղակայվում: Հանգիստ լինելու համար կարելի է ստուգել նաև սիրտը: Սակայն մեկ բան հստակ է, եթե ԿՏ-ով բուշտ չի հայտնաբերվել, կարելի է բացառել էխինոկոկոզը: Ինչ վերաբերում է երեխայի գանգատներին, հնարավոր է կա այլ պարազիտար հիվանդություն, ցանկալի է հանձնել կղանքի անալիզ:

Հարգելի Ani, բարև Ձեզ: Լեղապարկի հեռացումից հետո, հարկավոր է որքան հնարավոր է խուսափել լյարդը ծանրաբեռնելուց: Հարկավոր է խուսափել ծանր և դժվարամարս սննդի ընդունումից, սնվեք հաճախակի փոքր չափաբաժիններով: Օգտագործեք խաշած կամ շոգեխաշած սնունդ: Յուղոտ, կծու, թթու սնունդը  ցանկալի չէ:

Հարգելի SOFIYA, բարև Ձեզ: Հարկավոր է օգտագործել որքան հնարավոր է դյուրամարս սնունդ: Խուսափեք տապակած և խորոված սնունդից, օգտագործեք խաշած և շոգեխաշած մթերքներ: Հարկավոր է օգագործել ոչ յուղոտ սնունդ, խուսափեք նաև կծու, թթու  սնունդից: Օգտագործեք սնունդը փոքր չափաբաժիններով և հաճախակի: Հարկավոր է  առավելագույնս քիչ ծանրաբեռնել լյարդը:

Հարգելի Vazgen2, բարև Ձեզ: Ինչ նկատի ունեք "Լեղապարկի թեքում" ասելով: Խնդրում եմ ավելի մանրամասն նկարագրեք ինչ խնդիր է Ձեզ մոտ: Կփորձենք օգնել:

Հարգելի'  կայքի այցելուներ, տեխնիկական պատճառներով հարցերին պատասխանելը ժամանակավորապես հնարավոր չէր, և որոշ հարցեր, որոնց պատասխանելն այլևս ակտուալ չէ, հեռացվել են կայքից: Խնդրում ենք, եթե Ձեր հարցերը դեռևս ակտուալ են, նորից գրել:  Հայցում են Ձեր ներողամտությունը պատճառված անհարմարության համար:

Հարգելի Tigra, բարև Ձեզ: Բերանում դառնահամի զգացողությունը կարող է ստամոքսաղիքային համակարգի, մասնավորապես լեղապարկի ֆունկցիայի խանգարման նշան լինել, սակայն որոշ դեպքերում, օրինակ յուղոտ սնունդ օգտագործելուց հետո կամ ալկոհոլի օգտագործումից հետո, հնարավոր է բերանում դառնահամի զգացողություն, որն ինքնուրույն անցնում է: Եթե նշում եք, նաև ցավեր աջ թուլակողային (աջ կողատակի) հատվածում, ամենայն հավանականությամբ խնդիրը կապված է լեղապարկի հետ: Հարկավոր է մանրամասն հետազոտել լեղապարկը, նման բան կարող է լինել լեղաքարային հիվանդության կամ լեղապարկի բորբոքումների դեպքում: 

Հարգելի NELLI, այնքան էլ բնորոշ չէ լյամբլյայի տեղակայումը լեղապարկում: Եթե այնուամենայնիվ լյամբլիան գտնվում է լյարդումմ, նշված կլինիկական ախտանիշները այնքան էլ բնորոշ չեն, պատճառն այլ է: Ինչպես նշեցի, լյարդային էնցեֆալոպաթիան, լյարդի ֆունկցիայի հետևանքով տոքոինների անցումն է գլխուղեղ, որն էլ առաջացնում է նշված ախտանիշները: Պատվաստումներ չստանալը իհարկե ցանկալի չէ, այսինքն այդ հիվանդություններով հիվանդանալու հավանականությունը մեծ է: Կարևոր է երեխայի տարիքը, եթե դեռ հնարավոր է ցանկալի է, որ մյուս պատվաստումները նույնպես ստանա: 

Հարգելի NELLI, բարև Ձեզ: Կոնկրետ, որ հելմինթի մասին է խոսքը: Նման բան կարող է առաջանալ, եթե կա նյարդային համակարգի անմիջական վնասում: Նման բան կարող է նկատվել նաև լյադային էնցեֆալոպաթիայի դեպքում, երբ ինչ-ինչ պատճառով խանգարվում է լյադի նորմալ աշխատանքը և տոքսիննեը ներթափանցելով գլխուղեղ, առաջացնում են նման երևույթներ: Այս դեպքում ավելի բնորոշ են ցրվածությունը, ուշադրության կորուստը, արտաքին գրգռներին ոչ ադեկվատ պատասխանելը և այլն: Նման բան կարող է պատահել, եթե հելմինթը տեղակայված է անմիջապես լյարդային հյուսվածքի մեջ, որի հետևանքով առաջացել է լյադի բորբոքում` հեպատիտ:

Հարգելի NELLI, ապատիկ նշանակում է անուշադիր, ցրված: Եթե կա պարբերական հիվանդության համար պատասխանատու գենի մուտացիա, անկախ այլ ուղեկցող հիվանդությունից գենետիկ հետազոտությամբ դա կհաստատվի, սակայն միայն գենի մուտացիայի առկայությունը բավական չէ հիվանդության հաստատման համար: Պարբերական հիվանդությունն ախտորոշվում է կլինիկական ախտանիշների և գենետիկ հետազոտության տվյալների հիման վրա: Բժիշկը ի նկատի է ունեցել, որ նախքան լյամբլիոզի բուժումը գենետիկ հետազոտությունը իմաստ չունի, քանի որ կլինիկական պատկերը կարող է շփոթեցնել ախտորոշում դնելիս:

Հարգելի NELLI, բարև Ձեզ: Լյամբլիոզի հեպատոբիլիար ձևի ժամանակ, այսինքն, երբ պարազիտը տեղակայված է լյարդում կամ լեղուղիներում, հիվանդի մոտ դիտվում են ցավեր աջ թուլակողային հատվածում, սրտխառնոց, ախորժակի անկում, երբեմն կարող է լինել ջերմության բարձրացում, կարող է դիտվել նաև դեղնուկ, տոքսիկոզով պայմանավորված երեխան կարող է լինել ապատիկ, քնկոտ, անուշադիր: Ձեր նշած բոլորը ախտանիշները լյամբլիոզի կլինիկական ախտանիշներ են: Հարկավոր է անպայման ստանալ բուժում:

Հարգելի Gayane, բարև Ձեզ: Լեղապարկում առաջանում են տարբեր կառուցվածքի քարեր, որոշ դեպքերում դեղորայքային բուժումն արդյունավետ է, իսկ որոշ դեպքերում բուժման միակ միջոցը վիրահատականն է: Քարի չափը այնքան էլ փոքր չէ, և անգամ լուծվող քարերի դեպքում (խոլեստերինային), դեղորայքային բուժումը երկարատև կլինի, հնարավոր է ոչ այնքան էֆէկտիվ: Իսկ չլուծվող կալցիումական քարերի դեպքում դեղորայքային միջոցներն էֆեկտիվ չեն ինչպես նշեցի: Ինչ վերաբերում է, Ձեր նշած բույսերին, ապա ցավոք տեղեկություն չունենք դրանց օգտագործման եղանակի և էֆեկտիվության մասին: Կարծում եմ, Ձեզ բուժող բժիշկը ավելի հստակ պատկերացում ունի խնդրի մասին և Ձեզ առաջարկել է առավել օպտիմալ տարբերակը:

Հարգելի Anahit, բարև Ձեզ: Մի փոքր անհասկանալի է ինչ նկատի ունեք " Անջատված լեղապարկ" ասելով: Եթե կա լեղաքարային խոլեցիստիտ, ապա բուժում միանշանակ հարկավոր է, սակայն դա կլինի դեղորայքային, թե վիրաբուժական, կախված է մի շարք գործոններից` քարերի բնույթից, կառուցվածքից, լեղապարկի ֆունկցիոնալ վիճակից, լեղապարկի պատերի վիճակից և այլն: Օրինակ խոլեստերինային, փոքր չափի քարերի դեպքում դեղորայքային բուժումը բավականին էֆեկտիվ է: Եթե լեղապարկն իր ֆունկցիան ընդհանրապես չի կատարում, դեռ մի բան էլ վտանգ կա բարդությունների առաջացման համար, իհարկե ցանկալի է վիրահատությունը: Կարծում ենք Ձեր բժիշկը ավելի հստակ պատկերացում ունի խնդրի մասին, սակայն վերջնական որոշումը իհարկե Ձերն է:

Հարգելի Luiza, լեղաքարային հիվանդության դեպքում նոպաներ հնարավոր են ցանկացած ժամանակ, դրանց առաջացումը որոշ չափով կարելի է կանխարգելել համապատասխան դիետայի միջոցով: Խուսափեք յուղոտ, տապակած, կծու, թթու սննդի օգտագործումից: Քանի որ հղիության ընթացքում նկատվում է առկա հիվանդությունների սրացում, ապա հնարավոր է, որ նոպաներ լինեն, հնարավոր է նաև, որ հղիության ընթացքում ոչ մի խնդիր էլ չլինի: Ցավերի ժամանակ կարելի է օգտագործել սպազմոլիտիկ միջոցներ, գինեկոլոգի նշանակմամբ;